Nomad's Land
The group art exhibition entitled Nomads' Land explores some of the different aspects of the life of the contemporary nomad-artist who is constantly on the move around the world, looking for new territories of inspiration, creation, presentation and promotion of his work. This kind of existence, living "on the road" was the normal way of life of the primitive hunter-gatherers of the Paleolithic period, before the advent of agriculture, and is still practiced today by small-scale nomadic societies in a large part of the non-Western world.
The contemporary perpetual movement means maximizing the benefits of connecting geographical areas with different artistic practices and virtual data, while at the same time allowing the artist to remain connected to all accessible information through the use of technology. The participating artists deal -through their own nomadic experience in the art world- with issues such as the real and imaginary limits of mobility, the obstacles in the communication with the unfamiliar, the geographical and emotional 'dislocation', the portability of art, the artist’s status as political and social activist and visionary, the life in public places as a form of ephemeral nomadism, the literal and figurative adaptability of life to contemporary conditions.
Participating artists
Blanka Amezkua Anna Andreou - Marina Annousi - Stefania Choudeloudi Vivi Annousi Nina Franco Maria Galvan Alfredo Pechuan Laura Ruiz Saenz - Nora Aurrekoetxea Angeliki Tsoli Panagiotis Voulgaris
Curator: Vassiliki Vayenou
‘Art on the go / art to go’ - Some thoughts on the ‘serial nomadic artist’ and his/her world
Not being bound to one place means maximizing the advantages of endlessly connecting geographical places to both artistic approaches and virtual data and re-imagining them anew, while at the same time still being able to remain connected to all accessible information and people through the use of technology. Fortunately, the periodic ‘visibility’ or ‘invisibility’ of the nomad-artist does not coincide with the change of the seasons or the availability of the raw materials.
It is possible that certain ‘serial nomadic’ artists constantly exhaust their professional ‘subsistence sources’ and are thus ‘condemned’ to change the location of their residence and artistic practice. It is also possible that the overwhelming abundance and surge of stimuli often exhaust the artists themselves, forcing them to an ongoing search for new artistic visions and aspirations and a fresh territory to host their creative output.
Unlike artists belonging to small-scale societies, artists of complex societies are normally not burdened with considerations of portability of their works. It seems that the human body still remains the most inherently basic, convenient and relatively affordable vehicle of artistic expression, unless the artist chooses to be active in the world’s most expensive places.
The artist and the collector as hunter and gatherer respectively is a concept that plays tantalizingly with the notions of game, weapons, prey and predator, meat-eater, vegetarian, forbidden fruit(s), seed of evil, survival, use of magic to ensure the successful outcome of hunting...
Whether perceived as compulsive im-migrants, peaceful colonizers, intercultural explorers, carriers of the fugitive nature of time and space and their transformative effect, contemporary world-traveling nomad-artists cross-fertilize, de-exoticize and de-homogenize art and grant it its hybridized identity. In the process they might find themselves vacillating between an existence as global villagers, rural flaneurs and local or international super- stars.
Vassiliki Vayenou - art historian
Nomads’ Land
Η ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο Nomads’ Land διερευνά μερικές από τις διαφορετικές πτυχές της ζωής του σύγχρονου καλλιτέχνη-νομάδα που βρίσκεται συνεχώς εν κινήσει ανά τον κόσμο, ψάχνοντας για νέα εδάφη έμπνευσης, δημιουργίας, παρουσίασης και προώθησης της δουλειάς του. Αυτό το είδος της ύπαρξης, που ζει «καθ’οδόν», ήταν ο συνήθης τρόπος ζωής των πρωτόγονων κυνηγών-τροφοσυλλεκτών της Παλαιολιθικής περιόδου, πριν από την έλευση της γεωργίας, και εξακολουθεί να ασκείται σήμερα από νομαδικές κοινωνίες μικρής κλίμακας σε ένα μεγάλο μέρος του μη-Δυτικού κόσμου.
Η σύγχρονη αέναη μετακίνηση σημαίνει μεγιστοποίηση των πλεονεκτημάτων της σύνδεσης γεωγραφικών χώρων με διαφορετικές καλλιτεχνικές πρακτικές και εικονικά δεδομένα, ενώ ταυτόχρονα ο καλλιτέχνης εξακολουθεί να είναι σε θέση να παραμένει συνδεδεμένος με όλες τις προσβάσιμες πληροφορίες μέσω της χρήσης της τεχνολογίας. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες πραγματεύονται μέσα από την δική τους νομαδική εικαστική εμπειρία θέματα όπως τα πραγματικά και φαντασιακά όρια της κινητικότητας, τα εμπόδια στην επικοινωνία με το ανοικείο, την γεωγραφική και συναισθηματική «απομάκρυνση», τη φορητότητα της τέχνης, τη θέση του καλλιτέχνη ως πολιτικό και κοινωνικό ακτιβιστή και οραματιστή, τη ζωή σε δημόσιους χώρους ως μορφή εφήμερου νομαδισμού, την προσαρμοστικότητα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, της ζωής στις σύγχρονες συνθήκες.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες
Blanka Amezkua Άννα Ανδρέου - Μαρίνα Ανούση - Στεφανία Χουδελούδη Βιβή Αννούση Παναγιώτης Βούλγαρης Nina Franco Maria Galvan Alfredo Pechuan Laura Ruiz Saenz - Nora Aurrekoetxea Αγγελική Τσόλη
Επιμελήτρια: Βασιλική Βαγενού
‘Τέχνη εν κινήσει / art to go’ - Μερικές σκέψεις για τον «κατά συρροήν» καλλιτέχνη-νομάδα και τον κόσμο του
Η απουσία μόνιμης εγκατάστασης σε ένα συγεκριμένο μέρος σημαίνει μεγιστοποίηση των πλεονεκτημάτων μιας ατέλειωτης σύνδεσης γεωγραφικών χώρων με καλλιτεχνικές προσεγγίσεις και εικονικά στοιχεία και τον συνεχή επαναπροσδιορισμό τους. Ταυτόχρονα επιτρέπει στον καλλιτέχνη να εξακολουθεί να είναι σε θέση να παραμένει συνδεδεμένος με όλες τις προσβάσιμες πληροφορίες και τους ανθρώπους ανά τον κόσμο μέσω της χρήσης των τεχνολογίας. Ευτυχώς, η περιοδική «ορατότητα» ή «αορατότητα» του καλλιτέχνη-νομάδα δεν συμπίπτει με την αλλαγή των εποχών ή τη διαθεσιμότητα των πρώτων υλών.
Είναι πιθανό ότι ορισμένοι «κατά συρροήν» καλλιτέχνες-νομάδες εξαντλούν συνεχώς τις επαγγελματικές «πηγές διαβίωσης» τους και ως εκ τούτου είναι «καταδικασμένοι» να αλλάζουν τον τόπο κατοικίας τους και την καλλιτεχνική τους πρακτική. Είναι επίσης πιθανό η συντριπτική αφθονία και η υπερέκθεση σε ερεθίσματα συχνά να εξαντλούν τους ίδιους τους καλλιτέχνες, αναγκάζοντάς τους σε μια συνεχή αναζήτηση νέων καλλιτεχνικών οραμάτων και φιλοδοξιών και νέου εδάφους για να φιλοξενήσει τη δημιουργική παραγωγή τους.
Σε αντίθεση με τους καλλιτέχνες που ανήκουν σε κοινωνίες μικρής κλίμακας, οι καλλιτέχνες των πολύπλοκων κοινωνιών συνήθως δεν επιβαρύνονται με τα προβλήματα μεταφοράς των έργων τους. Φαίνεται ότι το ανθρώπινο σώμα εξακολουθεί να παραμένει το πιο εγγενώς βασικό, βολικό και σχετικά προσιτό όχημα καλλιτεχνικής έκφρασης, εκτός και αν ο καλλιτέχνης επιλέγει να δραστηριοποιείται στα πιο ακριβά μέρη του κόσμου.
Ο καλλιτέχνης και ο συλλέκτης ως κυνηγός και συλλέκτης αντίστοιχα είναι μια έννοια που παίζει προκλητικά με την έννοια του θηράματος, τα όπλα, τη λεία και τον θηρευτή, τον κρεατοφάγο, τον χορτοφάγο, τον απαγορευμένο καρπό, το σπόρο του κακού, την επιβίωση, τη χρήση μαγείας για την εξασφάλιση της επιτυχούς έκβασης του κυνηγιού...
Είτε τους αντιλαμβανόμαστε ως παρορμητικούς μετανάστες, ειρηνικούς αποικιοκράτες, διαπολιτισμικούς εξερευνητές, φορείς της φευγαλέας φύσης του χρόνου και του χώρου και της μετασχηματιστικής επίδρασης τους, οι σύγχρονοι καλλιτέχνες-νομάδες δημιουργούν διασταυρώσεις, εξορκίζουν την εξωτικοποίηση και ομογενοποίηση της τέχνης και της παρέχουν την υβριδική ταυτότητά της. Κατά τη διαδικασία αυτή οι ίδιοι βρίσκουν του εαυτούς τους να αμφιταλαντεύονται ανάμεσα σε μια ύπαρξη ως παγκόσμιοι χωριανοί, υπαίθριοι flaneurs και ντόπιοι ή διεθνείς σούπερ-σταρς.
Βασιλική Βαγενού - ιστορικός τέχνης
Photos are from the Opening night...
